Sandrine

Ze heet sandrine
ze ziet er goed uit
geen gram teveel
Ze werkt voor twee
ze zit in een goeie niche

ze gaat op reis, er even helemaal uit
in het midden van nergens viert ze feest
haar schoenen zijn nooit zo vuil geweest
haar t-shirt zakt af en haar schouder verbrandt

en misschien dat er straks regen valt
om te blussen, om te blussen
dat al het stof dat op haar schouders ligt, wegwast

zondag eet ze bij haar ouders pistolets
sandrine, ge zijt zo stil, is alles wel ok?
hoe is het op reis geweest?
ze telt de felgekleurde bloemen op haar moederstafelkleed

alle goedbedoelde raad, elke niet begrepen keus
elke doorgedraaide dag, elk verpest humeur
elke niet erkende daad, elke ingeslikte kreet
ze veegt de kruimels bij elkaar en ze vergeeft

en misschien dat er straks regen valt
om te blussen, om te blussen
dat al het stof dat op haar schouders ligt, wegwast

en soms hoort ze nog de beat
soms ziet ze nog het feest
gewoon wanneer ze in de winkel staat
soms lijkt de wereld wel
een soort van carrousel
waar iedereen de hele tijd meedraait
en misschien dat er straks regen valt
om te blussen, om te blussen
​dat al het stof dat op haar schouders ligt, wegwast